Blog

Problematyka dorastania, kształtowania się tożsamości, wchodzenia w dorosłość, to coraz częściej wiążące się z tym zagrożenia, napięcia, a w konsekwencji lęk o dorastające osoby.

Samouszkodzenie (zachowanie autoagresywne) jest to nieakceptowalne społecznie, celowe uszkodzenia ciała, wywołujące krwawienie, zasinienie lub ból, podejmowane w celu redukcji dyskomfortu psychicznego. Takie zachowanie zazwyczaj pozbawione jest intencji samobójczych. Dzieci i młodzież dokonują samookaleczeń najczęściej w celu uwolnienia się od negatywnych emocji lub myśli, rozwiązania trudności interpersonalnych (rówieśniczych, rodzinnych) czy wywołania w sobie pozytywnych odczuć.

Anoreksja (jadłowstręt psychiczny) należy do zaburzeń odżywiania się o charakterze psychogennym. Określenie „jadłowstręt psychiczny” może być mylące, ponieważ sugeruje, że głównym problemem w tym zaburzeniu jest utrata apetytu, choć w rzeczywistości najważniejszym kryterium diagnostycznym anoreksji jest fanatyczne dążenie do szczupłej sylwetki wynikające z silnego, trudnego do opanowania lęku przed otyłością oraz zaburzony obraz własnego ciała.

Zagadnienie wysoko wrażliwego dziecka jest stosunkowo nowe w psychologii dziecięcej. Otwiera całkiem nowe spojrzenie na małego człowieka i jego funkcjonowanie w wielu aspektach życia.

Mutyzm swoją nazwę bierze z j. łacińskiego i oznacza dokładnie „niemy”.

Opisuje sytuację, gdy pomimo spełnienia warunków językowych i fizjologicznych osoba milczy, nie podejmuje dialogu, unika go wręcz.

Problem wspólnego spania z dzieckiem dość często pojawia się w trakcie spotkań w gabinecie psychologa lub psychiatry. Zwykle nie jest on wnoszony jako powód zgłoszenia się na wizytę. Najczęściej dopiero podczas zbierania wywiadu lub pracy terapeutycznej pojawia się taka informacja.

Wspólne spanie z dzieckiem może dotyczyć dzielenia tego samego pokoju lub wręcz łóżka.

Uzależnienia to aktualnie jeden największych i najpowszechniejszych problemów cywilizacyjnych. Coraz częściej zauważa się zmiany w tym obszarze. Jeszcze dwie, trzy dekady temu słowo to kojarzyło się z nadużywaniem substancji psychoaktywnych; alkoholu lub narkotyków. Obecnie znacznie częściej mamy do czynienia z uzależnieniem behawioralnym.

To jedno z często zadawanych w gabinecie pytań. Zwykle zadaje je rodzic, który zgłaszając się ma już za sobą różne trudności i perypetie szkolne, towarzyszy mu poczucie bezradności, martwi się o przyszłość swojej pociechy.