Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne

Zaburzenia obsesyjno-kompulsywne (OCD) charakteryzują się występowaniem nawracających czynności i myśli, od których trudno Pacjentowi się powstrzymać. Każda próba ich przezwyciężenia kończy się nagłym wzrostem napięcia oraz lęku, który jest jedną z podstawowych przyczyn tych zaburzeń, określanych dawniej mianem nerwicy natręctw. OCD dotyczy około 3% populacji – w tym również dzieci oraz młodzieży.

Jakie są objawy OCD?

Choć brakuje jednoznacznej przyczyny występowania zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych, to można wyróżnić kilka podstawowych czynników, do których zalicza się m.in. behawioralnie i genetycznie obciążona historia rodziny (modelująca wzorce działania Pacjenta), zmiany fizyczne i chemiczne w obrębie mózgu (np. obniżony poziom serotoniny), traumatyczne wydarzenia (np. doświadczenie przemocy, śmierć bliskiej osoby). Osoby, które wyróżniają u siebie cechy takie jak nadmierna przezorność czy perfekcjonizm, są bardziej podatne na rozwinięcie OCD u siebie.

Na czym polega leczenie zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych?

Podstawową strategią w leczeniu zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych jest psychoterapia, czasem dodatkowo wspomagana leczeniem farmakologicznym. Najczęściej stosowana bywa terapia poznawczo-behawioralna, podczas której Pacjent ma szansę zmodyfikować sposób swojego postrzegania. W trakcie spotkań można nauczyć się bardziej świadomych reakcji na konkretne bodźce i wydarzenia losowe.