Blog

Obecnie coraz częściej i głośniej mówi się o zdrowiu psychicznym. Szukanie pomocy w sytuacjach ciężkich i przytłaczających powoli przestaje być tematem tabu, a osoby korzystające z porad psychologa czy psychiatry przestają uznawać to za swoją słabość. Mimo ciągłego wzrostu świadomości na temat zdrowia psychicznego i konieczności dbania o ten aspekt życia nadal wiele osób nie rozróżnia psychiatrów i psychologów. Chociaż oba te zawody mają za zadanie wspierać zdrowie psychiczne, to jednak opierają się na różnych podstawach.

Niestety dla wielu osób wizyty u psychiatry są powodem do wstydu. Wiele osób, które powinny skorzystać z wsparcia tego specjalisty, unika tego, aby nie być postrzeganym za osobę „psychiczną”. Na szczęście wraz z upływem czasu oraz większej świadomości społecznej coraz więcej osób decyduje się na wizytę u psychiatry. Warto pamiętać, że psychiatra jest takim samym lekarzem jak pozostali specjaliści, a choroby o podłożu psychicznym należy leczyć podobnie jak fizyczne schorzenia.

Nerwice, znane również jako zaburzenia lękowe są zaburzeniami, które powstają, rozwijają się i przebiegają w oparciu o czynniki psychologiczne. Na powstawanie nerwic ma wpływ przewlekły stres, przemęczenie, urazy psychiczne, zmęczenie, a także zaburzenia działania neuroprzekaźników. Leczenie tego rodzaju schorzeń jest procesem długotrwałym, dostosowanym do konkretnej osoby. W skład leczenia wchodzi psychoterapia, dzięki której pacjent może zrozumieć swoje lęki i zmodyfikować zachowanie, a także leczenie farmakologiczne.

Choroba alkoholowa jest jednym z najczęściej występujących uzależnień, które odbija się zarówno na zdrowiu osoby chorej, jak i na jego relacjach z najbliższymi. W najgorszym scenariuszu może być powodem rozpadu rodziny, utraty pracy i majątku. Jako że osoby chore często nie są świadome bądź nie chcą dopuścić do siebie myśli, że są uzależnione, diagnoza i leczenie są naprawdę bardzo trudnym i długotrwałym procesem.

Uzależnienie to poważna, przewlekła choroba ośrodkowego układu nerwowego dotykająca ludzi, niezależnie od ich płci, wieku, pozycji społecznej, zasobności portfela czy wykształcenia. Każdy człowiek może popaść w uzależnienie, często nawet nie będąc tego świadomym lub zaprzeczając istnieniu tego problemu. Jednak jak do tego dochodzi, jakie mechanizmy psychologiczne rządzą ludźmi podczas powstawania i rozwoju nałogu? W powyższym artykule odpowiadamy na te pytania.

Procedura korekty płci jest skomplikowanym procesem nie tylko ze względów technicznych czy prawnych, ale także psychologicznych. Brak akceptacji swojego ciała i płci biologicznej powoduje u osób transseksualnych bardzo silny dyskomfort psychiczny, który w dłuższej perspektywie może prowadzić do autodestrukcyjnych zachowań. Dlatego osoby przechodzące korektę płci powinny być przez cały ten czas pod opieką psychologa, który pomoże w rozwiązaniu konfliktu tożsamości płciowej.

Transseksualizm wciąż prowadzi do uprzedzeń, niemniej dotyka wiele osób, dlatego niezwykle ważne jest to, by podnosić świadomość społeczną i pomagać tym, którzy zmagają się z odkryciem właściwej tożsamości. Nieocenionym wsparciem dla osób, chcących dokonać korekty płci są konsultacje z psychologami, psychiatrami oraz seksuologami. Ci specjaliści nie tylko okazują wsparcie w trudnych chwilach, ale również stawiają trafną diagnozę transseksualizmu, która poprzedza rozpoczęcie ewentualnego leczenia hormonalnego lub chirurgicznego. Niekiedy także ich metody pozwalają wykluczyć taką konieczność ze względu na zdiagnozowanie innych zaburzeń psychologicznych wynikających z problemów z seksualnością. Jak wygląda diagnostyka transseksualizmu? Warto sprawdzić, w jaki sposób przebiega taki proces.

Nie wszystkie dzieci chętnie zabierają się do nauki. Wiele zwleka z odrabianiem lekcji, odkłada szkolne obowiązki na później, z niechęcią siada do książek. Rodzice często zastanawiają się, w jaki sposób skłonić dziecko do nauki. Uciekają się przy tym do najróżniejszych metod: moralizują („Ja w twoim wieku…”), straszą („Do niczego w życiu nie dojdziesz”), obiecują drogie prezenty, płacą za dobre oceny. Metody te często okazują się na dłuższą metę nieskuteczne. Co więc zrobić, aby nauka przestała być dla dziecka uciążliwym obowiązkiem i stała się dla niego przyjemniejsza?